24-7-2003 - * 24-7-2010 *
Ik ben verdrietig... Vanavond hebben we Dizzy, onze kat in moeten laten slapen, op de dag dat hij 7 jaar is geworden. Precies twee weken geleden was hij niet meer zoals anders toen ik hem buiten zag zitten... waarschijnlijk aangereden. Ben een paar keer met hem naar de dierenarts geweest maar niks was duidelijk waar de pijn zat. Wel was duidelijk dat dit niet de Dizzy was die hier normaal in en om het huis liep. Medicijnen waren ook niet echt goed voor hem. Dus toen nog een paar keer telefonisch contact met de dierenarts gehad wat verder te doen. Omdat hij vergrootte pupillen had kon het ook zijn dat hij een verhoogde bloeddruk had en daarom zo vreemd deed. Dus gisteren naar de waarnemenende dierenarts gebeld (die wel een bloeddrukmeter in het bezit heeft) en met deze een afspraak gemaakt om bloeddruk te meten. Dit is voor vandaag afgesproken. Je moet alles uitsluiten en voor jezelf ook weten dat je de beste keuze hebt gemaakt. Hij moest daar blijven en ze gingen hem observeren en waarschijnlijk homeopathisch behandelen als dat kon. Dit omdat andere medicijnen geen baat hadden.Vanavond geïnformeerd hoe het met hem was. Maar de dierenarts zei eerlijk tegen me dat het er echt niet best uit zag voor hem. Oeps!!... Daar had ik natuurlijk wel opgerekend maar wilde ik niet horen. Hij had hersenletsel, wat ze ons vanmorgen ook al hadden gezegd omdat hij bepaalde trekken had die daarbij hoorden. Waar het letsel door is gekomen weten we niet. Het kan zoals ik al zei een aanrijding zijn, maar kan ook een hersentumor die op de één op andere manier verkeerde contactjes heeft gemaakt of hij kon een vergiftigd diertje gegeten hebben (muis of mol of iets dergelijks).
Dus de conclusie was dat het beter voor Dizzy was om hem in te laten slapen... helaas.
Rust zacht, lieve Dizzy!
Dus helaas zijn mijn 2 weken vakantie niet opgegaan aan kaarten maken (waar ik echt wel zin in had), maar heb ik liefdevol mijn kat verzorgd. Ik ga nu weer een paar weken werken en hopelijk komt er dan weer wat uit mijn handen.
6 opmerkingen:
Wat een naar bericht Carla. Een huisdier verliezen is echt heel erg, ik weet er alles van. Je moet wel denken dat Dizzy nu geen pijn meer heeft. Ik wens jou en je dochter heel veel sterkte voor de komende tijd.
Liefs van Jacqueline
Wat een naar bericht en wat een moeilijke beslissing Carla!
Ik weet hoe het voelt, want wij hebben die beslissing ook eens moeten nemen voor onze Mickey, je verliest er echt een huisgenoot en familid mee.
Heel veel sterkte voor jullie en hopenlijk kunnen jullie er snel vrede mee hebben, want de dierenartsen willen ook het beste voor de dieren, dus het is vast een goede beslissing geweest!!!
Ach Car, wat lees ik nu, snik,snik. Ik krijg de tranen in mijn ogen. Het is toch niet goed afgelopen na dat we elkaar de laatste keer aan de lijn hadden. We hebben vakantie dus ik kom niet iedere dag op Blogs. Voor jou en Cheyenne heel veel sterkte, het is beter zo!
Liefs,
Ellen
Dank jullie wel meiden!
Het is inderdaad beter voor dit lieve beestje. Maar nu na 2 weken mis ik 'm nog wel, maar de gedachte dat hij geen pijn meer heeft maakt echt veel goed.
Lola, die hier ook nog rondloopt komt gewoon extra om aandacht vragen ;o) Wat zal ze haar vriendje missen...
Groetjes Carla
Dat ze haar vriendje mist is zeker.
Ik heb het hier diverse keren gehad met huisdieren, op een gegeven moment slijt het.
Liefs,
Ellen
Hoi Carla,
Wat een ontroerend verhaal zeg. Ik leef echt met je mee vandaar mijn reactie. Ik heb ook een kat, maar die is al 13 dus die heeft al een mooi leven achter de rug, maar ik moet er niet aan denken als ze er niet meer zou zijn. Dan zou het zo stil en eenzaam in huis zijn. Een kat is een echte gezelschapsdier, aanhankelijk en sociaal. Het is gewoon een vriend voor het leven.
Ik wens je nog heel veel sterkte toe in deze moeilijke tijd.
Lieve groetjes Patricia
http://kaartenshoppatricia.blogspot.com/
Een reactie posten